Nowa Alchemia czyli historia radioaktywności
Drodzy Czytelnicy, zachęcamy do zapoznania się z opracowanym przez nas streszczeniem zawartości książki Nowa Alchemia czyli historia radioaktywności.
W książce przedstawiono historię najważniejszych odkryć dokonanych w chemii i fizyce jądrowej na tle życia najwybitniejszych badaczy atomu.
Historia radioaktywności rozpoczyna się wraz z uznaniem uranu za pierwiastek chemiczny przez Martina Heinricha Klaprotha, który ogłosił to w 1789 roku. Przeszło sto lat później w 1895 roku
Wilhelm Conrad Röntgen, prowadząc badania nad promieniowaniem katodowym, odkrył zagadkowe promienie X. Był to punkt zwrotny do dalszych odkryć. Rok później Antonie Henri Becquerel, badając promienie X, przez przypadek odkrył, że uran i jego sole samoczynnie wysyłają tajemnicze promieniowanie, które między innymi zaczernia klisze fotograficzne. W 1897 roku John Joseph Thomson, zaintrygowany promieniowaniem katodowym, stwierdził, że są to cząstki, i jako pierwszy określił stosunek ich ładunku do masy. Odkrył elektron – pierwszą cząstkę elementarną.
W 1898 roku Maria Skłodowska-Curie, poszukując tematu rozprawy doktorskiej, rozpoczęła badanie promieniowania uranowego, które wkrótce nazwała radioaktywnością. Uczona wraz z mężem Pierre’em Curie odkryła dwa nowe „cudowne” pierwiastki radioaktywne: polon i rad. Rok później André Debierne odkrył kolejny pierwiastek emitujący promieniowanie – aktyn. W kolejnych latach odkryto inne pierwiastki radioaktywne, takie jak protaktyn (Kazimierz Fajans, Lise Meitner, Otto Hahn) oraz frans (Marguerite Catherine Perey). Inni uczeni odkrywali wiele różnych pierwiastków chemicznych, dla których z czasem zaczynało brakować miejsca w układzie okresowym. Narodziła się nowa, magiczna nauka – radioaktywność.
Kolejne odkrycia potoczyły się niczym lawina. W 1899 roku Ernest Rutherford stwierdził, że uran emituje dwa rodzaje promieniowania – ciężkie, dwudodatnio naładowane jądra atomów helu, oraz lekkie i bardzo przenikliwe elektrony. Nazwał je odpowiednio promieniowaniem alfa (α) i beta (β). Rok później Paul Ulrich Villard zidentyfikował trzeci rodzaj promieniowania – bardzo przenikliwy, który nazwał promieniowaniem gamma (γ). Rutherford wraz z Harriet Brooks w 1900 roku odkrył pierwszy gaz radioaktywny – radon. W 1902 roku wspólnie z Frederickiem Soddy’m sformułował pierwszą teorię przemian radioaktywnych. Ich teoria całkowicie odmieniła chemię i fizykę, wprowadzając alchemiczne marzenia w naukową rzeczywistość. W 1911 roku Rutherford, badając rozproszenie cząstek α, odkrył jądro atomowe i podał koncepcję budowy atomu, którą w 1913 roku udoskonalił duński uczony Niels Bohr. Kolejne niezwykle ważne odkrycie dokonane przez Rutherforda przypadło na 1919 rok, kiedy przeprowadził pierwszą sztuczną reakcję jądrową: przekształcił atomy azotu w atomy tlenu. Praca ta została potwierdzona i udokumentowana przez Patricka Blacketta. Naukowcy zaczynali patrzeć na atom zupełnie inaczej. Z wolna zaczęli dostrzegać potęgę, jaka może w nim tkwić.
W 1913 Kazimierz Fajans, niezależnie od Soddy’ego podał regułę przesunięć. Narodziła się teoria izotopów, którą eksperymentalnie potwierdziła Stefania Horowitz i Otto Hönigschmid.
Niezwykle owocne w nowe i rewolucyjne odkrycia naukowe były lata trzydzieste ubiegłego stulecia. W 1932 roku James Chadwick odkrył neutron, a John Cockcroft i Ernest Walton przeprowadzili pierwszą reakcję jądrową z użyciem protonów w akceleratorze. Carl Anderson odkrył dodatni elektron, czyli pozyton. W 1934 roku Irène i Frédéric Joliot-Curie, bombardując cząstkami α folię aluminiową, otrzymali radioaktywny izotop fosfor. Odkryli tym samym sztuczną radioaktywność. Badania nad bombardowaniem pierwiastków neutronami rozpoczął w Rzymie wraz ze swoim zespołem Enrico Fermi. Jego badania zmierzały do odkrycia pierwiastków 93 i 94 leżących za uranem w układzie okresowym. Jego koncepcję podważała odważna teoria Idy Noddack, która uważała, że pod wpływem neutronu jądro uranu może „pękać”. Teoria Noddack pozostała niezauważona i zignorowana. Jednak eksperymenty Fermiego doprowadziły do jednego z najważniejszych odkryć w historii. W 1939 roku Niemcy Otto Hahn i Fritz Strassmann, bombardując jądro uranu neutronami, doprowadzili do rozszczepienia jądra atomowego. Austriacka fizyczka Lise Meitner i jej siostrzeniec Otto Robert Frisch podali prawidłową interpretację tego doświadczenia. Teoria Noddack okazała się prawdziwa. Marzenie Fermiego zrealizowali kilka lat później Edwin McMillan oraz Glenn Seaborg, którzy otrzymali między innymi neptun i pluton – dwa pierwsze pierwiastki otrzymane przez człowieka, a nie wyizolowane.
Era atomowa powstała dzięki niezwykle prostemu czynnikowi, który determinuje rozwój cywilizacji – dzięki ludzkiej ciekawości. Uczeni, którzy mieli odwagę marzyć i dążyć w kierunku nieznanego czasami poprzez zaplanowane i precyzyjne badania, innym razem przez zupełny przypadek, poszukiwali możliwych dróg prowadzących do wyjaśnienia i zrozumienia praw Matki Natury. Swoimi pracami wprowadzili ludzkość w erę potęgi atomowej.
Naszą książkę można zakupić na allegro.pl – Nowa Alchemia czyli historia radioaktywności a z fragmentem książki można zapozna się tutaj Nowa Alchemia
